خرم اباد هنوز هم اسیر طوایف است!برای یک خرم آبادی انچه در درجه اول
اهمیت دارد طایفه وقبیله شخص است یعنی طایفه شخص در درجه اول معرف شخصیت اوست!
در خرم آباد روزانه قبیله هر شخص به او فهمانده میشود به عنوان مثال
دوستی که مدت اندکی ست ساکن این شهر شده میگفت : من در تمام عمرم به قبیله ام فکر
هم نکرده بودم و سالی یکبار به خاطرش نمیاوردم اما ازوقتی در این شهر سکنی گزیده
ام روزی دستکم بیست بار درمورد ایل وتبارم بازخواست میشوم!
فرق ندارد سوار تاکسی باشید یا از کاسب خرید کنیدویا... بعد از انکه
کمی گفتگو کردید انوقت از اصل و نسبتان پرسیده میشود و اینکه اهل کجایید و انگاه اگر
لر بودید از کدام دسته و طایفه و...جالب اینجاست که قضاوتها هم براساس قبیله شخص
انجام می پذیرد!
هرچند نسل جدید خسته از این طایفه گریست اما جالب است این فرهنگ حتی در نسل جدید هم رو به کسادی نرفته و بشدت
ادامه دارد و هنوز هم کری های قبیلگی گرم و سوزان است! البته نباید فراموش کرد که
همه جای استان اینگونه است اما خرم اباد چندین برابر اینگونه است وهرچه در نقاط
دیگر در حال کمرنگ شدن است در کلان شهر لران به قوت خود باقی ست!
اما تهدیدها وفرصتهای این قضیه!
حفظ اصالت وریشه های هر فرد امری پسندیده است اما نباید مرزها را زیر پا نهاد و نگاه انحصاربینانه پیدا کرد به نظر میرسد تهدیدهای این امر برفرصتهایش می چربد و بگونه ای پیش
میرود که در اکثر زمینه های حیاتی ضربات جبران ناپذیری بر پیکره این شهر قدمت دار
زده است ولی گویا کسی به اصلاح این وضع نیست!
تفاخر قبیلگی بسیار پررنگ وحساس به نظر میرسد انگونه که موفقیت قبیله
بی چون وچرا مهمتر از موفقیت شهر جلوه می کند هرچند این امر را کتمان کنند و زیر
بار نروند اما فرض کنید انتخاباتی در میان باشد انوقت هرشخص تنها قوم وقبیله خود
را می بیند وکاندیدایی که منتسب به ایل وتبار اوست اگر رای بیاورد اورا سربلند
کرده است دیگر اینکه صلاحیت وکاردانی اش را داشته باشد مرحله کم اهمیت تریست!
حال ازاین مسئله بگذریم کری های قبیلگی در موارد فراوان رنگ وبوی
خشونت میگرد و کدورت های دیرینه را تازه می کند ویا کدورت تازه ای برآن میافزاید
واین یعنی مدرنیته هم فعلا نمی تواند این فرهنگ پرخطر را تغییر دهد وباید ماند
ودید تا چه اندازه این فرهنگ روبه زوال میرود و تاکجا مقاومت می کند!؟
No comments:
Post a Comment